تجربه ارتباط حرفه ای پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی: یک پژوهش پدیدارشناسی

سابقه و هدف : پرستاری حرفه ای است که در متن محیط کار، ارتباطات گوناگونی را در طیف وسیعی از تفاوت های فرهنگی و اجتماعی برقرار می سازد. هدف از این مطالعه توصیف و درک پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی از تجریبات ارتباط حرفه ای در این حرفه می باشد. مواد و روش ها : این مطالعه با استفاده از روش تحقیق کیفی پدیدار شناسی انجام گرفت. به این منظور 13 مصاحبه نیم ساختاری با 11 پرستار زن و 2 پرستار مرد صورت گرفت. پرستاران تجربیات خود را در خصوص ارتباط در حرفه پرستاری بیان و توصیف نمودند. مصاحبه ها ضبط شده و داده های بدست آمده از آن به صورت مکتوب درآمد و سپس با آنالیز کولایزی تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها : هفت مضمون از یافته ها استخراج شد که عبارت است از درک و توصیف پرستاران از تجربه ارتباط حرفه ای با بیماران، پرستاران همرده و مافوق و پزشکان بوده است. طرح های ارتباط تجربه شده پرستاران بر اساس مضامین زیر تبیین شد که شامل: ویژه بودن، بشر دوستی، حمایت روانی- اجتماعی، دانش و مهارت های به روز جهت مدیریت تعاملات، واکنش به کنش ناشی از عوامل گوناگون، مکمل نقصان رابطه پزشک- بیمار، واساس هویت و اجتماعی شدن حرفه ای بوده است. استنتاج : یافته های این مطالعه تصویری واضحی از تجربیات پرستاران مشارکت کننده از ارتباطات موجود در حرفه پرستاری را ارائه می نماید. شناخت توصیف و درک پرستاران از ارتباط آن ها در ابعاد گوناگون می تواند داده های ارزشمندی در کاهش و رفع مشکلات موجود و برنامه ریزی در این حرفه را بیان دارد، به طوری که با بهبود و اصلاح ارتباطات حرفه ای بتوان کیفیت ارایه خدمات حرفه ای به بیماران را تضمین نمود.